Wie ben je? Voor sommige mensen is dat de simpelste vraag. Voor Dennis Ranalte is het een vraag van diepere betekenis. Als skiër heeft hij altijd geweten wie hij is. Maar hoe ziet hij zijn identiteit als mens?
DESCENDANCE volgt Dennis op een reis van zelfverkenning, van gedachten over zijn kindertijd in Oostenrijk tot nieuwe verbintenis met zijn roots in Ghana.
De jonge jaren
Dennis groeide op in Tirol en begon al met skiën toen hij nog maar net kon lopen. Zijn kinderjaren bracht hij met zijn beste vrienden door op ski's, snowblades en bigfoots dwars door de bossen - “we deden gewoon ons ding”, zoals hij het zelf zegt.
Hij heeft zich altijd thuis gevoeld in de bergen en van heel jongs af aan werd skiën zijn communicatiemiddel.
“Ik vond het heerlijk om hier op te
groeien. Je voelt je heel sterk
verbonden met de natuur en
dat vormt je.”
D-Ran the man
“Ik herken Dennis al van verre alleen al aan zijn silhoet”
zegt goudenmedaillewinnaar van de X-Games Bobby Brown van de unieke stijl van zijn vriend. Power, precisie progressie.
Dennis mag dan een rustige jongen lijken, maar op de berg is hij onvermoeibaar.
Altijd gemotiveerd, altijd vooruitgang boeken. Op de berg is het simpel. Hij is D-Ran.
„D-Ran skiet met kracht en precisie en samen resulteert dat in zo'n fantastische stijl.”
JOSSI WELLS
Klein dal, kleingeestige mentaliteit
De eerste keer dat Dennis zich ervan bewust werd dat zijn ras een probleem kon zijn voor bepaalde mensen was in zijn tienerjaren.
“Mensen die je aanstaren in het restaurant, een stomme opmerking van de man bij de skilift”, zijn maar twee voorbeelden van de vooroordelen waar hij steeds weer mee te maken krijgt.
“In het begin herken je het niet echt,” zegt hij, “maar dan kom je op een leeftijd dat het echt pijn begint te doen.”
Inzicht krijgen
Als onderdeel van zijn reis opzoek naar zichzelf reisde Dennis naar Ghana om verbinding te zoeken met een tot dan toe mysterieus onderdeel van zijn afkomst.
De kans om zijn vader na jaren weer terug te zien, om zijn oma voor het eerst te ontmoeten en te meer te leren over zijn Ghanese roots heeft zijn visie op zijn eigen identiteit fundamenteel veranderd.
“Hiervoor was ik Oostenrijker,
nu ben ik half Oostenrijks en half
Ghanees. Dat is behoorlijk cool.”
De toekomst tegemoet
“Wat me echt is bijgebleven,” zei Dennis na zijn terugkomst, “is het gevoel dat ik weet waar ik naartoe ga.”
Na zich jaren zorgen te hebben gemaakt over hoe erbij te horen, is hij tot krachtig inzicht gekomen over identiteit in het algemeen.
“Verberg jezelf niet omdat je ergens niet bij past of omdat je anders bent,” zegt hij, “want anders is juist goed.”